Rzuciła się na pomoc. Otoczyła się czarnym płomieniem, który skutecznie bronił przed zimnem i lodem. Zapamiętała gdzie znajdywała się wojowniczka, czuła w którą stronę wiał wiatr, dodała do tego to, co widziała. Po chwili poszukiwań udało jej się dotrzeć do białej i pochwycić ją wielkimi łapami. Mocno uderzając skrzydłami wróciła do kryjówki i położyła ją na drewnie. Zgasiła płomyczki ochronne i otrzepała się. W takich chwilach dziękowała za swoje rozmiary i siłę, która miała też wiele... wiele minusów.
//Trzykropki mają po trzy kropeczki ;-)
Umhm... jest jeszcze brak logiki w tym poście- w śnieżycy prawie nic nie widać, ale mniejsza z tym.
//Done, poprawiłam.

Ostatnio edytowany przez Rozalia (09-12-14 15:53:32)

Rowan otrzepała się z resztek śniegu, i zrzuciła oblodzony hełm.
-Nigdy więcej tego nie rób. To ja mam chronić wasze życie, a nie wy moje.-rzuciła Rozalii chłodne spojrzenie.-Mimo wszystko dziękuję.-dodała po chwili, i skinęła głową. Potem spojrzała na Ryuin'a, ale za chwilę odwróciła wzrok. Zaczęła zeskrobywać pazurami warstwę lodu z hełmu. A taki ładny był... Teraz pokryje się rdzą, i tyle go widzieli. A kowali teraz nie ma. No i lipa.
//Jego imię odmienia się tak jak angielskie nazwisko ;-0/

Ryuin oparł się o 'ścianę'.
- Słuchajcie... jesteśmy bezpieczni, ale co jeżeli śnieżyca będzie trwała kilka dni? Bo chyba powietrzem nie będziemy się żywić. Zresztą, pomyślimy o tym później.
Jedyne o czym teraz marzył, to żeby znaleźć się w swojej ulubionej dziupli.

- Zapewne. Wiesz, że słabo znam się na meteorologii i nawigacji.
Dlaczego niby ma się z nią sprzeczać? Skoro ona wie więcej na dane tematy, to nie warto się wywyższać.

Na słowa władcy tylko wzruszyła ramionami. A co ją to niby interesuje? Każdy posiada inną wiedzę. Rowan zaczęła z nudów bazgrać pazurem po ziemi. Narysowała sobie drzewo, i kilka bliżej nieokreślonych symboli wokół niego. W końcu doszła do wniosku, że artysta z niej żaden, i jednym ruchem starła obrazek. Teraz tępo zaczęła gapić się w ścianę, jeśli tak to można określić.
-Nie będę się sprzeczać.-odpowiedziała puchaczowi, i myślami wróciła na daleką północ. Ciekawe, co porabia jej wesoła rodzinka... Może jej brat też przystąpił do armii królewskiej? To byłoby hmm... Ciekawe.

-A ja nie twierdzę, że Pani się myli.-odparła nieco zmęczonym głosem. Oczywiście, że mogła się mylić. Każdy ma do tego prawo. Rowan zamknęła oczy, lecz nadal pozostawała czujna. Chciała tylko doczekać końca śnieżycy. Potem wróci do drzewa, i zacznie trening.

Ona nie wtrącała się w rozmowę. Zaprzestała też nucić. Wiedziała, że to może być denerwujące gdy ktoś rozmawia.
Zajęła się rozmyślaniami na temat tego gdzie była i kogo spotkała.

Prawie natychmiast wyskoczył z wnętrza kryjówki. Wzbił się w powietrze i przez kilka minut szybował nad lasem wypatrując ofiar śnieżycy. Albo nieszczęśników przykrył śnieg, albo mieli szczęście- nic nie zobaczył.
Po oględzinach przysiadł na jakiejś sośnie i rozejrzał się dookoła.
Łypnął groźnie oczami na rudą wiewiórkę przebiegającą między nowopowstałymi zaspami.

-Nie patyczkujcie się.-mruknęła, i wystawiła w locie przed siebie szpony, które za chwilę pochwyciły i uśmierciły drobnego ssaka. Rowan usiadła na gałęzi, i zaczęła zjadać ofiarę. Dużo futra, mało mięsa. Normalnie oszustwo. Gdy skończyła spojrzała na sowy.
-Więc?-zapytała, i przeskoczyła na inną gałąź. Chciała już stąd odlecieć.

-Proszę bardzo.-mruknęła w odpowiedzi i przyjrzała się swoim szponom. Przydałaby się na nie zbroja... Ale ciągle brak kowala! Trudno. Niedługo do królestwa się jakiś napatoczy. Wtedy sowa przypomniała sobie o masce, lecz nie poleciała po nią. Była już i tak zniszczona.
-Polecam powrót na drzewo.-powiedziała i podniosła dumnie głowę.

Przypomniała sobie o swoich srebrnych szponach... Ale nie były im teraz potrzebne.
Uderzyła skrzydłami i zbiła się w powietrze. Poleciała za Ryuim'em.
/zt Drzewo obrad (księżyc)